Ghost House op het Sega Master System is een van die rare kleine edelstenen die aanvoelt als een B-film veranderd in een spel. Je speelt als deze kerel in een smoking (want waarom niet?) Sluit door een spookhuizen vol zwevende schedels, valkeren en deze rare vleermuisdingen die naar je duiken. De eerste keer dat ik speelde, werd ik verwoest door een schilderij dat gewoon ... besloot om tot leven te komen. Klassiek.

Het is deels puzzelspel, deels actie - je verzamelt sleutels en vampire harten (ja) terwijl je spoken ontwijkt die in deze volledig onvoorspelbare patronen bewegen. De muziek heeft die enge carnaval -sfeer en de geluidseffecten? Alle piepende deuren en plotselinge jumpscare -geluiden. Ik ga niet liegen, het is janky op die ouderwetse manier waarop je soms sterft en geen idee hebt waarom, maar dat is de helft van de charme. Als je van een rare retro -horror houdt met een kant van "Wat is dit zelfs", is het een reis.