Game of Harmony, het is een van die rare kleine game -juweeltjes die nooit genoeg liefde hebben gekregen. Je begint in deze dromerige, bijna surrealistische wereld waar alles naar een ritme gaat - zelfs de vijanden. In eerste instantie voelt het als een eenvoudige platformer, maar dan realiseer je je dat je je sprongen en aanvallen op de achtergrondmuziek moet time. Verzuim de beat, en plotseling staat die drijvende eilanden niet goed in de rij.

De Pixel Art heeft deze zachte, pastel -look waardoor het opvalt van het gebruikelijke game -jongenstarief. En de muziek? Super pakkend, maar op een manier die bij je blijft. Ik herinner me dat ik vast kwam te zitten op dit ene niveau waar het tempo bleef veranderen, en ik moest daadwerkelijk luisteren in plaats van alleen knop-stopping.

Het is kort, misschien een paar uur als je goed bent, maar er is iets vreemds bevredigend aan het spijkeren van een perfecte run. Absoluut een van die spellen waardoor je zou willen dat de game -jongen meer rare experimentele dingen zoals deze had.