Frank Thomas Big Hurt Baseball op SNES is een van die sportwedstrijden uit het midden van de jaren 90 die daadwerkelijk standhoudt. Ja, het heeft de grote pijn zelf op de cover, maar wat me verbaasde was hoe soepel de gameplay aanvoelt - Fielding is geen totale puinhoop zoals sommige honkbalwedstrijden uit die tijd. De sprites zijn dikke maar gedetailleerd, en de pitching -mechanica vereisen eigenlijk enige gedachte in plaats van alleen puree knoppen.

Eerste wat je zult opmerken? De slagcamera -hoek is vreemd bevredigend - het zoomt net genoeg in om je het gevoel te geven dat je de bal echt volgt. En het publiek geluid? Verrassend fatsoenlijk voor een 16-bits spel. Ik zal niet liegen, de AI kan een beetje voorspelbaar zijn als je hun patronen ontdekt, maar er is iets vreemds verslavend aan het slijpen door een volledig seizoen met het White Sox -rooster.

Absoluut een van de betere honkbaltitels op de SNES, vooral als je van de sportspellen van die tijdperk houdt.