Ooit geprobeerd katten te hoeden? Dat is wat Foreman voor echt voelt als in het begin - behalve dat de katten pixelateerde bouwvakkers zijn met een talent om in gevaar te blijven. Je bent de voorman, schreeuwen bestellingen terwijl je dodming van vallende balken en racen tegen de klok om gebouwen af te maken. De bedieningselementen zijn eenvoudig, maar laat je niet voor de gek houden - een verkeerde zet en je bemanning zit vast in cement of afgevlakt door een malafide kraan.

De soundtrack heeft die klassieke Sega -charme, alle springkussenssynths en dringende beats wanneer de tijd laag loopt. En de niveaus? Ze beginnen beheersbaar, zoals het stapelen van bakstenen in een sandbox, maar bij de derde bouwplaats jongleer je met werknemers, materialen en een aantal ernstig twijfelachtige fysica. (Waarom verdwijnt de ladder als je twee seconden wegkijkt?)

Het is frustrerend op de beste manier - het soort spel waar je zes keer een niveau faalt, en dan op de zevende nagel en voelt je als een genie. Als je het tijdperk van games mist die je hand niet vasthield, is dit een tijdcapsule met hardhats. Kijk gewoon uit voor de bulldozers.