F1 pole-positie op de Game Boy is een van die vroege racegames die nu Janky aanvoelt, maar op dat moment nogal verbluffend was. Je hebt deze kleine, blokkante auto's die rond sporen ritsen die na een tijdje allemaal samengaan, maar de handling is raar bevredigend als je er eenmaal aan went. De AI-chauffeurs voeren niet precies een gevecht op-de tijd dat ze gewoon tegen muren botsen-maar het spijkeren van een strakke hoek op volle snelheid geeft je nog steeds die old-school arcade-rush.

Het is absoluut een product van zijn tijdperk: geen flitsende graphics, geen carrièremodus, alleen gewoon races waar je in feite concurreert tegen de klok. De muziek is deze repetitieve piepblook-track die ofwel in je hoofd vastloopt of je het geluid na vijf minuten laat dempen. Toch is er iets charmants over hoe eenvoudig het is. Als je van retro -racers houdt, is het een nette kleine tijdcapsule.