Elfaria II is een van die SNES RPG's die vroeger onder de radar vloog, maar man, het heeft deze vreemd gezellige sfeer. Je begint in dit kleine bosdorp waar alles eruit ziet als een waterverfschilderij - zachte blues en greens, alsof iemand de randen van de sprites vloeit. De muziek is allemaal fluiten en harpen, en dan bam, een tovenaar kerel vertelt je dat de magie van de wereld weg lekt. Klassiek.

Combat's turn-based maar met een wending: je kunt spreuken midden-battle combineren als je het goed timeert. Het kostte me een eeuwigheid om erachter te komen dat Fire + Wind niet alleen groter vuur maakt - het verandert in deze tornado van vlammen die groepen vijanden kookt. De dialoog is cheesy op die jaren 90 ("The Meld's Power drijft, held!"), Maar de pixelkunst voor de tussenfilmpjes is legitiem prachtig. Merkte dat ik knarst om de rare architectuur van de volgende stad te zien - de ene plaats is gebouwd in een gigantische holle boom.

Als je van RPG's uit het SNES-tijdperk houdt met een kant van Janky Charm, is dit een solide tijdcapsule.