ECCO De Dolphin II is een van die Genesis -spellen die bij je blijft - vooral omdat het gelijke delen mooi en frustrerend zijn. Je bent deze dolfijn, toch? En plotseling wordt je pod door een buitenaardse draaikolk in de lucht gezogen (omdat ze dat natuurlijk deden). Nu zwem je door deze griezelige onderwatergrotten, het oplossen van puzzels met sonarklikken en het ontwijken van haaien zoals je leven hangt ervan af (omdat het dat wel doet).

De waterfysica voelt nog steeds geweldig aan - doorstromen, springen over golven - maar veel geluk met het uitzoeken van enkele van de cryptische puzzels zonder een gids. Die ene sectie waar je naar een walvis moet zingen? Ja, het duurde veel te lang. Toch is de sfeer onwerkelijk-Moody blues, spookachtige muziek en dit rare sci-fi-verhaal dat veel dieper wordt dan je zou verwachten van een game over een dolfijn.

Als je van de eerste hield, breidt dit alles uit - wegends, vreemder verhaal, meer manieren om te verdwalen. Verwacht gewoon niet dat het je hand vasthoudt.