ECCO De dolfijn is een van die Sega Genesis -spellen die bij je blijft - vooral omdat het niets anders is. Je bent gewoon een dolfijn, zwemmen rond, maar dan lost je plotseling rare buitenaardse puzzels op en ontwijk je haaien alsof het een horror -game onder water is. De bedieningselementen duren een minuut om eraan te wennen (dolfijnfysica is ... uniek), maar als je eenmaal dat doet, voelt het glijden door grotten en het stuiteren van golven voelen vreemd bevredigend.

De oceaan ziet er prachtig uit voor een 16-bits spel-sunlight flikkert door het water, scholen van visverstrooiing terwijl je voorbij ritst. En die soundtrack? Spookachtig. Zoals: "Ik neurde nog steeds deze deuntjes in de douche" spookachtig. Verwacht gewoon niet dat het ontspannend is - sommige van die latere niveaus worden brutaal. Een verkeerde wending en je bent verdwaald in een doolhof van koraal met een zuurstofmeter die tikt. Klassieke pijn uit de jaren 90.

Als je nostalgie hebt voor rare, sfeervolle Genesis -spellen, is dit een reis. Houd misschien een walkthrough handig voor de Glyph -puzzels.