Dragon Ball Z: Super Butouden on SNES is dat klassieke DBZ -vechtspel uit de jaren 90, waar je eindelijk speelgroundargumenten kunt regelen over wie zou winnen tussen Goku en Vegeta. De sprites zijn dik maar vol persoonlijkheid - wanneer je een kamehameha afvuurt, schudt het scherm alsof je eigenlijk gewoon een gat door een berg hebt geslagen.

Het is niet zo technisch als latere jagers, maar er is iets bevredigend over hoe eenvoudig het is om die grote, flitsende bewegingen te halen. Kies Vegeta, stamp wat knoppen en plotseling doe je die belachelijke snelle punch vlaag van de anime. De muziek van de muziek is allemaal synth-rock gitaarriffs die op de een of andere manier elke wedstrijd als een leven of dood toernooi aanvoelen.

Eerlijk gezegd is de helft van het plezier om te zien hoe ze de krankzinnigheid van de show in 16-bits vorm hebben vertaald. De rekbare armen van Piccolo zien er nog steeds raar uit en de doodsbal van Frieza neemt in beslag als een derde van het scherm. Het is janky op die manier, slechts 90s anime -games kunnen zijn, maar dat hoort bij de charme.