Dr. Franken is een van die rare kleine Game Boy -edelstenen die bij je blijft - vooral omdat het gelijke delen charmant en enigszins verontrustend zijn. Je speelt als de gekke dokter zelf, struikelt door slecht verlichte laboratoria en begraafplaatsen, in een poging een monster uit reserveonderdelen samen te varen. De bedieningselementen zijn eenvoudig, maar de puzzels? Ze worden stiekem. Het ene moment duw je kratten om een hersenpot te bereiken, het volgende moment ontwijk je vleermuizen terwijl je op gammele platforms balanceert.

De Pixel Art nagelt die klassieke spookachtige maar schattige sfeer en de muziek? Precies het soort piepachtige bloops die in je hersenen graven. Het gaat ook niet alleen om het verzamelen van ledematen - sommige niveaus dwingen je om terug te gaan als je een nieuwe mogelijkheid hebt gepakt, zoals je eigen vrijstaande hand gooien om schakelaars te omdraaien (ja, het is dat soort spel).

Als je een zwak hebt voor Oddball -platformers met een puzzelwending, is dit geweldig - de schuld niet als je het laboratoriumthema dagenlang neuriet.