Dr. Franken is een van die rare kleine game -juweeltjes die bij je blijft. Je speelt als Franky, deze slungelige, genaaide man die wanhopig probeert zijn vriendin terug te krijgen-letterlijk. Het hele ding heeft deze gothic-but-goofy sfeer, zoals een Tim Burton-schets die tot leven komt.

Je springt tussen platforms, ontwijkende vleermuizen en rare lab -experimenten zijn misgegaan, allemaal terwijl ze op de ontbrekende lichaamsdelen van Bitsy jagen. Sommigen zijn verborgen op voor de hand liggende plekken, anderen nemen een beetje rond te porren - ik herinner me dat ik op één niveau vastzat omdat ik me niet wist dat je een bepaalde muur kon neerhalen. De machine aan het einde is dit janky-uitziende apparaat waar je alles samen doorgaat, en het kijken naar het allemaal tot leven komt is gelijke delen griezelig en charmant.

Het is kort, een beetje onhandig volgens de normen van vandaag, maar er is iets vreemds aan het vertonen. Als je offbeat -platformers graaft met een donker gevoel voor humor, is deze de moeite waard om op te graven.