Dodge Ball op Game Boy is een van die eenvoudige maar zware sportspellen die gewoon werken . Je begint te denken dat het alleen maar gaat over het gooien van ballen bij pixelated kinderen, maar na een paar wedstrijden realiseer je je dat er een daadwerkelijke strategie is - je worpen drijven, tegenstanders in slechte ontwijkingen lokken en de rechtbank controleren.

De bedieningselementen zijn stom eenvoudig (een te gooien, b om te springen/ontwijken), maar de AI voert eigenlijk een fatsoenlijk gevecht op als je eenmaal voorbij de eerste paar wedstrijden bent. Ik herinner me dat ik eigenwijs werd tegen de vroege tegenstanders, en dan absoluut verwoest werd door de latere wanneer ze beginnen te vervalsen en anticiperen op je bewegingen.

Beste deel? De modus met twee spelers. Als je een buddy hebt met een linkkabel, maakt de chaos van echte menselijke onvoorspelbaarheid het veel leuker dan de single-player. Gooi je speljongen niet als je verliest - die dingen zijn niet zo duurzaam als ze eruit zien.

Het is beter verouderd dan de meeste sporttitels voor game boy, vooral omdat het kernidee zo solide is. Houd nog steeds stand als je van snelle, arcadey -competitie houdt.