Dennis is een van die rare kleine platformers die onder de radar gleed - vooral als je niet in Europa was. Het heeft die vroege sfeer uit de jaren 90 waar alles helder, veerkrachtig en een beetje janky is. Je speelt terwijl deze jongen (Dennis uiteraard) door niveaus loopt die aanvoelen als iemand die een stripboek heeft opgericht met een cartoon op zaterdagochtend.

De bedieningselementen duren even om te wennen - je sprongen hebben dit zwevende gewicht en vijanden duiken op op plaatsen die je niet verwacht. Maar er is iets charmants aan, zoals het opgraven van een oude VHS-tape van een show die je half herinnert. De SNES-versie ziet er schoner uit dan het Amiga-origineel, hoewel de muziek nog steeds hetzelfde vrolijk, enigszins repetitieve chip-tune spul is.

Eerlijk gezegd is het geen verborgen juweeltje of zo, maar als je van Oddball Retro -platformers houdt, heeft het persoonlijkheid. Ga gewoon niet in het verwachten van Pools op mario-niveau.