Daikaijuu Monogatari is een van die rare, charmante Game Boy RPG's die nooit buiten Japan zijn gekomen. Je begint in deze post-apocalyptische wereld waar gigantische monsters rondlopen, en op de een of andere manier zou je ze moeten temmen? De Pixel Art is verrassend gedetailleerd voor een gameboy -titel - die Kaiju Sprites zien er eigenlijk intimiderend uit wanneer ze de helft van het scherm vullen.

Combat's turn-based maar met een wending: je kunt normaal vechten of proberen te "onderhandelen" met monsters om ze te werven. De eerste keer dat ik speelde, verspilde ik 20 minuten en probeerde vriendschap te raken wat een boze radioactieve schildpad bleek te zijn. De zone-monteur houdt gevechten ook onvoorspelbaar-soms de omgeving gewoon willekeurig buffen of uw team halverwege het gevecht verwoesten.

Het is janky op die JRPG -manier van die 90 (veel geluk met het uitzoeken van enkele mechanica zonder een gids), maar er is iets speciaals aan het bouwen van een team van misfit Kaiju. Verwacht gewoon geen soepele lokalisatie - Menus is pure kanji chaos.