Daedaliaanse Opus is een van die rare puzzelspellen met game jongens die op de een of andere manier bij je blijven. Je begint te staren naar deze geometrische vormen - sommige lijken op tetrisblokken die schurken zijn - en je moet roteren en ze passen precies goed. Klinkt eenvoudig, maar de eerste paar puzzels misleiden je door te denken dat het gemakkelijk is ... dan zit je plotseling veel langer vast dan je zou toegeven.

Wat cool is, is hoe het met perspectief speelt - soms je 2D -stukken samenstelt, andere keren voelt het alsof je een 3D -structuur bouwt. De muziek heeft ook die klassieke game -boy -sfeer, allemaal piepy en hypnotisatie. Het is het soort spel dat je vijf minuten opneemt en uiteindelijk een half uur malen zonder het te beseffen.

Absoluut een verborgen juweeltje als je van old-school hersentheeasers houdt. Geef me gewoon niet de schuld als je puzzeloplossingen in je slaap begint te zien.