Cyborg Hunter op het Sega Master System is een van die rare, janky actie-platformers die op de een of andere manier bij je blijft. Je speelt als deze kerel in een futuristische stad die malafide cyborgs schiet met een pistool dat voelt alsof het in het begin marshmallows schiet - totdat je je realiseert dat je het kunt opladen voor een vleziger schot. De niveaus zijn doolhofachtig, met deuren die naar verschillende secties leiden, en de vijanden respawnen als je terugkomt, wat gelijke delen is vervelend en vreemd bevredigend wanneer je ze weer maait.

Het heeft die klassieke 8-bit charme-brandende kleuren, dikke sprites en een soundtrack die gelijke delen synth en piepjes is. Niet liegen, de bedieningselementen duren even om eraan te wennen, vooral de manier waarop je moet vasthouden om diagonaal te richten. Maar zodra het klikt, is er iets vreemds verslavend aan het opruimen van kamers van robots tijdens het jagen op keycards om vooruitgang te boeken. Absoluut een nichepick, maar als je van retro -eigenaardigheden houdt, heeft het persoonlijkheid.