Cyborg Hunter op het Sega Master System is een van die rare, janky-maar-charming-actiegames uit de late jaren '80 waar je speelt als een kerel in een jumpsuit die malafide robots schiet. De bedieningselementen duren even om te wennen - je man beweegt alsof hij op schaatsen is - maar zodra je je aanpast, is er iets vreemds bevredigend aan de manier waarop je rond deze blokachtige neonniveaus ricochet.

Je begint met dit dinky kleine pistool dat nauwelijks de vijanden krabt, maar na een paar power-ups scheur je door cyborgs met spreadschoten en rare stuiterende projectielen. De bazen zijn absolute eenheden - HUGE, geroosterde machines die de helft van het scherm vullen - en het uitzoeken van hun patronen voelt als het oplossen van een puzzel terwijl iemand naar je toe gooit.

Het heeft die klassieke "Nintendo Hard" -vibe waar je veel zult sterven, maar de korte niveaus maken petries minder pijnlijk. Verwacht gewoon geen diepe overlevering - het verhaal is eigenlijk "robots slecht, schiet ze." Toch is er een rare, low-budget charme voor het hele ding waardoor het in je hoofd blijft hangen.