Oké, dus het koken van mama 3 op de DS is eigenlijk de digitale versie van doen alsof je weet hoe je moet koken - behalve dat mama er is om je voorzichtig (of niet zo zachtjes) te corrigeren als je het verknald. Je hakt, roer, roert, omdraait en verbrandt af en toe dingen in kleine minigames van het touchscreen die op de een of andere manier een ei intens voelen. Er zijn deze keer een heleboel recepten, van basiszaken zoals omeletten tot raar specifieke gerechten die ik nooit in het echte leven zou proberen.

De graphics zijn schoner dan de oudere spellen, dus je virtuele eten ziet er eigenlijk nogal lekker uit in plaats van pixelateerde mysterie goop. En ja, het is casual, maar veel succes wordt niet competitief als mama je slecht gesneden wortelen aan de zijde. Ik kan nog steeds niet perfect alles Julienne, maar dat is de helft van de charme - spectaculair failing is vreemd bevredigend.

Als je ooit een virtuele biefstuk wilde grillen zonder het brandgevaar, is dit jouw spel.