Chouon Senshi Borgman is een van die rare Sega Master System-games uit het late tijdperk die voelt alsof het is ontworpen nadat iemand te veel Power Rangers heeft bekeken en een sixpack energiedrankjes had geduwd. Je speelt als deze cyborg -kerel die rondloopt met het stralen van vijanden met geluidsgolven - ja, geluidsgolven, want waarom zou je kogels gebruiken als je gewoon naar robots kunt schreeuwen totdat ze exploderen?

Het eerste niveau gooit je er recht in: neon stadsgezichten, rare zwevende platforms en vijanden die eruit zien als afgewezen transformatoren knock -offs. De bedieningselementen zijn stijf op die klassieke 8-bits manier, maar zodra je de timing hebt verlaagd voor het ladingsschot, begin je je als een totale badass te voelen. Verwacht gewoon niet dat het je hand vasthoudt - dit is het soort spel waar je veel zult sterven voordat je de vijandelijke patronen uitzoeken.

Het heeft die onmiskenbare Japanse arcade -sfeer, compleet met een soundtrack die klinkt alsof iemand een synth met een metalen vuilnisbak heeft gestampt. Als je van obscure retro -actiegames houdt met een kant van belachelijkheid, is Borgman een kijkje waard. Geef me gewoon niet de schuld als je een uur lang vastloopt op de derde baas.