Centurion-Defender van Rome is een van die old-school strategiespellen waardoor je het gevoel geeft dat je daadwerkelijk jongleert met een rijk. Je begint met een handvol legioenen en een kaart vol rebelse provincies-Gaarl is een pijn, zoals gewoonlijk-en plotseling ben je diep in turn-based gevechten, diplomatie en resource management. De simpele maar bevredigende gevechten van het gevecht: maak je troepen op, kies formaties en hoop dat je cavalerie niet door spearmen wordt verwoest.

Wat ik leuk vind, is hoe chaotisch het wordt wanneer meerdere facties de oorlog tegelijk verklaren. Het ene moment verpletter je barbaren, de volgende minuut die je klautert om Sicilië te verdedigen tegen Carthago. En ja, de graphics zijn pure Genesis - Chunky Sprites, Basic Animations - maar er is iets vreemds charmants aan het kijken naar kleine pixelateerde legers. Negeer de eisen van de senaat gewoon niet te vaak, of je eindigt met een dolk in je rug voordat je kunt zeggen "et tu, brute?"

Het is niet het diepste strategiespel ooit, maar voor een 16-bits kijk op de Romeinse verovering, houdt het beter vast dan je zou verwachten.