Castlevania: Vampire's Kiss (of Rondo of Blood, als je zin hebt) is een van die SNES -spellen die gewoon sfeer sijpelt. Je begint in deze gotische nachtmerrie - folmenten flikkeren, geesten rondzweven en dat iconische zweep -kraakgeluid. De Pixel Art houdt nog steeds stand, vooral de manier waarop de achtergronden je het gevoel geven dat je daadwerkelijk door Dracula's rommel kasteel kruipt.

Het gaat echter niet alleen om het smakken van monsters. Je hebt deze kleine geheimen overal - verborgen paden, alternatieve routes, zelfs een speelbare Maria als je weet waar je moet zoeken. En de muziek? Absolute koude rillingen. Dat orgeltrack in de eerste fase bepaalt de stemming perfect.

Eerlijke waarschuwing: het is moeilijk. Zoals, "Throw-your-Controller-but-Then-Immediateery-try-Again" stoer. Maar wanneer je eindelijk een baas neerhaalt na een dozijn pogingen, voelt het zo goed. Als je je ooit hebt afgevraagd waarom mensen nog steeds geobsedeerd zijn door Castlevania -games, is dit een perfect voorbeeld.