Castelian on the Game Boy is een van die rare kleine puzzelactieshybriden die op de een of andere manier gewoon werken. Je bestuurt dit kleine schip ding (lijkt meer op een tetrisblok met ogen) stuitert rond doolhofachtige niveaus, straalt vijanden en verzamelt sleutels om deuren te ontgrendelen. De eerste paar schermen voelen eenvoudig aan, maar dan worden de lay -outs serieus sluw - wallen verschuiven, vijanden respawn en plotseling stack je als een gek.

Wat ik leuk vind, is hoe het reflexen combineert met planning. Je kunt niet zomaar binnenkomen; Sommige vijanden nemen meerdere hits, en zonder munitie betekent onhandig ontwijken totdat je meer vindt. De chiptune soundtrack heeft deze raar pakkende, ietwat onheilspellende sfeer die bij je blijft. Het is niet flitsend, maar het is iets bevredigend aan het opruimen van een scherm en het horen van die kleine overwinning jingle.

Eerlijke waarschuwing: de latere fasen worden brutaal. Ik heb het nog steeds niet verslagen zonder Save States. Als je old-school games graaft die ongeduld straffen, is dit een verborgen juweeltje.