Weet je nog dat Game Boy -games gewoon puur, simpel leuk waren? Bugs Bunny: Crazy Castle II nagels die sfeer-je springt door doolhofachtige kamers, ontwijkt Yosemite Sam en andere Looney Tunes-goers terwijl je wortelen grijpt zoals het leven van Bugs, hangt ervan af. (Oké, dat doet het nogal - Honey Bunny zit ergens vast en je moet haar redden.)

De bedieningselementen zijn stom gemakkelijk - alleen links, rechts en springen - maar sommige van die latere niveaus? Brutaal. Je schuift het ene seconde langs Daffy Duck en loop dan onmiddellijk de volgende met een aambeeldval in. Klassieke cartoonchaos. En ja, de muziek is diezelfde springerige 8-bit lus die je dagen na het spelen neuriet.

Het is geen diepe RPG of zo, maar als je mist wanneer games zowat snelle reflexen en dom plezier waren, is dit een tijdcapsule. Gooi je game -jongen gewoon niet als Sylvester je eindelijk voor de tiende keer vangt.