Oké, dus bubsy II op game boy - ja, die rare, wissecrackingbobcat is terug, en hij is net zo janky als je je herinnert. De bedieningselementen zijn een beetje glad (klassiek bubsy), maar er is iets vreemds charmant over stuiteren rond deze kleine, pixelateerde niveaus, het verzamelen van garenballen terwijl vijanden uit nergens opduiken.

Eerste niveau laat je rechtstreeks in de chaos vallen: je ontwijkt vliegende schotels, springt op platforms die net een beetje te smal aanvoelen en luisteren naar Bubsy's one-liners die op de een of andere manier zelfs korreliger klinken op de spreker van de game boy. De graphics zijn duidelijk verwijderd van de SNES -versie, maar de goofy sfeer is er nog steeds - verwacht gewoon niet dat het speelt als een precisieplatformer.

Eerlijk gezegd is het leuker als je gaat weten dat het een puinhoop is. De nostalgie raakt hard, vooral als je dit vroeger speelde op een vaag, groen getinten scherm. Kijk gewoon uit voor die bodemloze putten - zo is niet geweldig in het stoppen van een cent.