Oké, So Bratz: De film op GBA is eigenlijk je backstage -pas tot mode -chaos van de vroege jaren 2000. Je kiest een van de meisjes - ik ging altijd met Jade omdat die groene streep in haar haar iconisch was - en plotseling jongleer je aan baanshows, fotoshoots en deze rare kleine ritme -minigames waar je modellen stijl tegen de klok.

De aanpassing is verrassend diep voor een GBA -game - u kunt outfits, kapsels, zelfs accessoires combineren en matchen, hoewel sommige van de kleurencombo's er absoluut wild uitzien op dat kleine scherm. Het verhaal is cheesy op die perfecte bratz -manier (iets over rivaliserende ontwerpers en "bewijzen jezelf"), maar eerlijk gezegd? Het echte plezier faalt vreselijk tijdens de dansgevechten en kijkt er vervolgens naar je personage.

Als je dit als kind speelde, is het pure nostalgie. Zo niet, dan is het nog steeds een raar charmante tijdcapsule van bedazzled jeans en flip -telefoons. Verwacht gewoon geen diepe gameplay - het draait allemaal om de vibes.