De Dracula van Bram Stoker op de Sega Genesis is een van die erkende games die de gotische horror -sfeer daadwerkelijk spijkert. Je begint als Jonathan Harker, kruipt door schaduwrijke gangen van het kasteel van Dracula - de pixelkunst doet verrassend goed werk waardoor alles verontrustend aanvoelt, met flikkerende fakkels en die rare vleermuisvijanden die je uit het niets duiken.

De bedieningselementen duren even om eraan te wennen-Harker zwaait zijn zweep in deze langzame, opzettelijke boog, dus je kunt niet zomaar je weg kussen. En die Medusa -hoofden? Absolute nachtmerrie -brandstof als ze zigzaggen naar je komen. De muziek van de muziek is allemaal onheilspellende organen en verre gehuil, waardoor het op de een of andere manier vijf keer achter elkaar aan dezelfde skelet ridder stierf, dramatisch voelt.

Het is geen eenvoudig spel, maar er is iets bevredigend aan het eindelijk spijkeren van de timing op een sprong of het uitzoeken van het patroon van die zwevende vampierbruiden. Verwacht gewoon niet dat het verhaal het boek te nauw zal volgen - laat zeggen dat de ontwikkelaars een aantal creatieve vrijheden hebben genomen met het bronmateriaal. Als je van old-school platformers houdt met een horrorwending, is deze de moeite waard om af te stoffen.