Bladen van staal op Game Boy is eigenlijk de arcade -hockeyklassieker die in je zak is geperst. Het heeft datzelfde snelle, ruwe konami-gevoel-je zult binnen enkele seconden pucks slaan en gevechten beginnen. De bedieningselementen zijn eenvoudig (passeren, schieten en ja, punch), maar de AI stelt eigenlijk een fatsoenlijk gevecht op als je eenmaal voorbij de eerste paar wedstrijden bent.

Graphics zijn duidelijk verkleind van de NES -versie, maar de dikke sprites en bevredigende "clack" wanneer je scoort, houden nog steeds stand. De mini-game tussen de period waar je knoppen stampen om gevechten te winnen is net zo belachelijk als ik me herinner. Niet de diepste hockey-sim, maar perfect voor snelle sessies wanneer je gewoon wat pixels wilt bocheren.

Eerlijk gezegd is het indrukwekkend hoeveel van de arcade -chaos ze in een game boy -kar hebben gepropt.