Herinner je je die old-school karate toernooi-vibes nog? Het beste van het beste-kampioenschap karate nagels het-je kiest je jager (ik ging altijd voor de man met de rode hoofdband), dan is het rechtstreeks in punch-kick-blok chaos. De bedieningselementen voelen verrassend soepel aan voor een Genesis -jager - geen rare vertragingen wanneer je een draaiende trap gooit of probeert tegen te gaan.

Wedstrijden zijn snel, bijna brutaal. Eén verkeerde beweging en je eet een roundhouse naar het gezicht. De AI rommelt niet rond, vooral in latere toernooien. Graphics zijn helder en dik op die klassieke 16-bits manier en de geluidseffecten? Dat "whap" wanneer een stoot landt, wordt nooit oud.

Het is niet zo diep als Street Fighter, maar er is iets bevredigend aan de eenvoud. Alleen u, enkele fundamentele maar effectieve bewegingen, en de noodzaak om de andere man te overtreffen. Je zult er dol op zijn of woedend van de woede na de derde rematch. Hoe dan ook, het is pure vechten in arcade-stijl in de jaren 90.