Oké, dus het beste van het beste is een van die vroege game -vechtgames die Karate op de een of andere manier tegelijkertijd stijf en chaotisch aanvoelen. Je kiest uit een handvol jagers - elk met hun eigen vreemd overdreven animaties - en dan zijn het gewoon jij, een paar kleine pixelateerde trappen en een gezondheidsbalk die veel te snel wegloopt.

De bedieningselementen duren even om te wennen (veel geluk met het consequent van die draaiende kick af te trekken), maar er is iets vreemds bevredigend aan het landen van een gelukkige punch en het kijken naar je tegenstander struikelen. De fasen zijn barebones, alleen een statische achtergrond met een menigte die niet eens doet alsof hij reageert, maar hey, het is game boy - wat had je verwacht?

Het is absoluut niet diep, maar als je van janky old-school jagers houdt, is dit een rare kleine tijdcapsule. Ga gewoon niet in verwachting Street Fighter .