Battletoads op NES is een van die spellen die je eerst misleidt-het begint als een standaard beat ze, maar gooit je dan plotseling in turbo-speed hoverbike-achtervolgingen, verticale klimingsecties waar één verkeerde beweging onmiddellijke dood betekent, en enkele van de meest brutale moeilijkheidspikjes ooit. De Dark Queen heeft je paddes gekidnapt, en eerlijk gezegd? Ze had ze net alleen moeten laten.

Wat het opvalt, is hoe het van genres van genres blijft schakelen. Het ene moment slaat je rattenmutanten in een riool, het volgende moment ontwijk je draaiende pilaren van Doom terwijl je een put verplaatsen. De kunststijl heeft die rare charme uit de jaren 90 - alles is overdreven, van de belachelijke animaties van de Toads tot de manier waarop vijanden in Goo exploderen wanneer je een superponse belandt.

Eerlijke waarschuwing: de modus met twee spelers is chaos. Vriendelijk vuur is altijd aan, dus de helft van de tijd dat je per ongeluk je coöperatiepartner in een bodemloze put opdrijft. Toch gaat er niets boven dat eindelijk dat Hoverbike -niveau verslaan na 50 pogingen. Gooi gewoon je controller niet.