Man, Battletoads on Game Boy raakt anders. Je start het op en plotseling ben je terug in de jaren 90 - die dikke sprites, het raar bevredigende * Thwack * -geluid als je een rattenvijand slaat. De bedieningselementen duren even om eraan te wennen (waarom voelt springen zo zwaar aan?), Maar als je het ritme eenmaal naar beneden hebt, is het op de beste manier pure chaos.

Eerste niveau gooit je er recht in: door muren slaan, kuilen ontwijken en door die rare hagedisjongens worden gesprongen. De moeilijkheid spijkert snel-zoals "Throw-your-game-Boy-Across-the-Room" snel-maar dat is klassieke Battletoads voor jou. En ja, de humor is er nog steeds. Er gaat niets boven het upper maken van een goon zo hard dat zijn broek eraf valt.

Als je hiermee bent opgegroeid of gewoon van retro platformers gestraft, is het een rare kleine tijdcapsule. Houd misschien een kussen in de buurt voor frustratie demping.