Battlemaniacs is eigenlijk de Wild Braziliaanse neef van Battletoads op het Sega Master System. Het heeft diezelfde belachelijke charme - cartoonish geweld, rare vijandelijke ontwerpen en die bevredigende dikke geluidseffecten wanneer je volgende week iets slaat. Maar laat de goofy -stijl je niet voor de gek houden - deze poort slaagt er op de een of andere manier in om nog moeilijker te zijn dan de SNES -versie. Het eerste niveau slaat je in met eenvoudige platforms, dan ben je plotseling ontwijking van instant-doodervallen die voelen alsof ze zijn ontworpen door iemand met een wrok tegen vreugde.

Toch is er iets vreemds verslavend aan. Misschien is het de manier waarop het gezicht van je pad afloopt wanneer hij wordt geraakt, of hoe de muziek op de een of andere manier dramatisch wordt verwoest. Gewoon ... houd misschien een walkthrough bij de hand voor dat beruchte speeds -fietssectie.