Man, honkballegendes van de diamant op NES is een van die spellen die gewoon goed aanvoelt als je opgroeide met een controller in je handen. De pixelateerde spelers hebben deze rare charme - zoals de windering van de werper is Janky op de beste manier, en het raken van een thuisrun maakt het publiek gek met deze blocky kleine gejuich.

Het is niet super diep, maar dat is nogal het punt. Je kiest je team (ik ben altijd met de sluggers geweest - natuurlijk meer thuisruns), en binnen enkele seconden ben je in een spel waar de AI je absoluut zal verwoesten met curveballs als je niet oplet. De seizoensmodus is echter waar het is-iets over het zien van je statistieken die zich over een volledig seizoen opstapelen, zorgt ervoor dat die late-inning comebacks er echt toe doen.

Ook geen leugen: de soundtrack heeft deze cheesy orgelmuziek die op de een of andere manier nooit oud wordt. Als je een zwak hebt voor old-school sportspellen, is dit een solide keuze.