Atomic Runner op de Sega Genesis is een van die spellen die je rechtstreeks in de chaos gooit-geen handige, gewoon pure, hectische actie vanaf de eerste seconde. Je speelt als deze cybernetische speedster die in elke richting kan schieten tijdens het sprinten, wat cool klinkt totdat je je realiseert dat vijanden vanuit alle hoeken naar je toe komen. De bedieningselementen duren even om eraan te wennen, maar zodra het klikt, wordt door kogels weven terwijl het stralen van robots belachelijk bevredigend aanvoelt.

De niveaus zijn kort maar brutaal, boordevol sprongen die je nauwelijks maakt en bazen die onmogelijk voelen totdat je hun patronen ontdekt. De soundtrack heeft die klassieke Genesis-crunch, alle metalen beats en urgentie, die perfect past wanneer je lasers in de lucht ontwijkt. Het is niet het mooiste spel dat er is, maar de pure snelheid en rare wapenupgrades (waarom heb ik plotseling een Boomerang -pistool?) Maak het moeilijk om neer te zetten. Wees gewoon niet verbaasd als je eerst een paar keer woedt.