Weet je nog dat rare, nogal janky sportspel in Olympische stijl op de Genesis met James Pond? Ja, de Britse geheime agent Fish die meestal vecht als Dr. Misschien maar besloot om in plaats daarvan een vakantie te nemen voor wat watersporten. Je kiest uit acht belachelijke gebeurtenissen - sommigen kloppen, zoals de 100 meter plons (in principe zwemmen), en anderen zijn gewoon bizar, zoals Kipper kijken (wat precies is hoe het klinkt).

De bedieningselementen zijn glad, de fysica is twijfelachtig en de AI-tegenstanders bedriegen als een gek in single-player. Maar met vrienden? Absolute chaos. Vier spelers gepropt rond de tv die proberen te navigeren door het bouncy -kasteelevenement of niet faceplant in het hoogspringen is piek vroege jaren 90 multiplayer onzin. Het is niet gepolijst, maar dat hoort bij de charme. Je zult het geweldig vinden of je afvragen wat de ontwikkelaars rookten.

Eerlijk gezegd, de helft van het plezier is gewoon zien hoe raar het wordt - zoals het feit dat één evenement jezelf uit een kanon lanceert. Klassieke Genesis -energie.