Alfred Chicken is een van die rare, charmante SNES -platformers die het gevoel heeft dat het om 3 uur is bedacht. Je speelt als een kip-gewoon een gewone, enigszins knorrige uitziende kip-navigerende niveaus gevuld met willekeurige rommel zoals zwevende telefoons, gigantische kaaswielen en veel te veel ballonnen. De bedieningselementen duren een seconde om te klikken: je kunt dingen op de grond pikken, maar het echte plezier is duikbombardement uit de lucht. Mis een vijand of lente echter, en je zult in het vuil in het vuil worden geplant als een echte vogel die vergeten is hoe vleugels werken.

Het is janky op die old-school manier waar de helft van de uitdaging worstelt met de fysica. Maar zodra je de timing hebt uitgeschakeld, voelt het stuiteren van veren om verborgen platforms te bereiken, vreemd bevredigend. Het hele ding heeft deze surrealistische Britse humor -sfeer, alsof iemand een kinderboek nam en er een koortsdroom van maakte. Niet het diepste spel, maar het heeft dagenlang persoonlijkheid.