Alex Kidd in het betoverde kasteel is een van die Sega Genesis -spellen die voelt alsof het is ontworpen om je geduld te testen - op de best mogelijke manier. Je springt, stoot rocks (om de een of andere reden) en ontwijk vijanden die lijken op te duiken alleen om met je te rotzooien. De eerste keer dat ik speelde, verloor ik als vijf levens voordat ik me realiseerde dat je aanvallen kunt blokkeren als je het goed kunt timen.

De niveaus zijn kort maar brutaal, met deze rare kleine puzzels waarbij je het juiste item kiest om vooruit te komen - misleiden verkeerd en geniet van je onmiddellijke dood. De muziek is echter pakkend en er is iets vreemds bevredigend aan de manier waarop Alex 'haar rondslingert als hij springt. Het is niet de soepelste platformer die er is, maar als je opgroeide met een Genesis, is dit een nostalgie -reis die de moeite waard is om te nemen.

Gooi je controller gewoon niet als je voor de tiende keer verliest van rock-paper-scissors.