Nadat Burst een van die Game Boy -games is die je in het eerst sluipt - het ziet er eerst eenvoudig uit, gewoon een andere actietitel in een zee van pixelated sprites. Maar dan begin je te spelen en ben je plotseling verslaafd. De bedieningselementen zijn strak, de niveaus gooien curveballs naar je toe, en er is een raar bevredigende ritme voor het gevecht. Je ontwijkt, snijdt en raakt af en toe in paniek wanneer drie vijanden je tegelijk in de hoek hangen.

De graphics zijn pure game-jongen uit het late tijdperk-chunky maar met dit coole, humeurige palet dat alles een beetje intenser maakt. En de muziek? Het heeft die klassieke pieptoetsenergie, maar met een paar nummers die daadwerkelijk slaan. Ik herinner me dat ik veel te lang op één niveau vast kwam te zitten voordat ik me realiseerde dat ik de omgeving kon gebruiken om vijanden te vangen. Voelde als een genie toen het eindelijk klikte.

Als je van retro -actiegames houdt die je hand niet vasthouden, is dit geweldig. Geef me gewoon niet de schuld als je de tijd uit het oog verliest om je hoge score te verslaan.