بعد از پشت سر هم یکی از آن بازی های Game Boy است که روی شما دزدکی می کند - در ابتدا ساده به نظر می رسد ، فقط یک عنوان اکشن دیگر در دریایی از اسپریت های پیکسل. اما بعد شروع به بازی می کنید و ناگهان قلاب می شوید. کنترل ها محکم است ، سطح آن ها منحنی را به سمت شما می اندازد ، و این ریتم عجیب و غریب رضایت بخش برای جنگ وجود دارد. وقتی سه دشمن به طور همزمان گوشه ای از شما را گوشه می دهند ، گول می زنید ، بریده می شوید و گاهی اوقات وحشت می کنید.

گرافیک ها پسر گمی خالص در اواخر دوران پسر هستند-Chunky اما با این پالت خنک و با روحیه ای که باعث می شود همه چیز کمی شدیدتر شود. و موسیقی؟ این انرژی کلاسیک Beep-Boop را دارد ، اما با چند آهنگ که در واقع سیلی دارند. یادم است که خیلی وقت قبل از اینکه متوجه شدم می توانم از محیط برای به دام انداختن دشمنان استفاده کنم ، در یک سطح گیر کرده ام. وقتی در نهایت کلیک کرد ، مانند یک نبوغ احساس می شود.

اگر در بازی های اکشن یکپارچهسازی با سیستمعامل قرار دارید که دست شما را نگه نمی دارند ، این یک انفجار است. وقتی وقت خود را از دست می دهید سعی می کنید نمره عالی خود را شکست دهید ، فقط مرا سرزنش نکنید.