Man, 16t op het Genesis neemt me terug. Dat openingsscherm met het dikke pixel-logo en die piep-bloop Seganet Jingle-Instructerende nostalgie. Je springt meteen in deze raar bevredigende mix van snelle platformen en puzzel dingen waar timing alles is. Verzuim een sprong en je spreekt terug om het opnieuw te proberen, maar het voelt nooit goedkoop.

De kleuren komen op die manier op die manier, maar 16-bits games kunnen, alle heldere blues en geel, en de muziek heeft dat klassieke Genesis Synth-geluid. Sommige niveaus zijn brutaal, vooral wanneer het scherm begint met automatisch te scrollen en je klautert om sprongen op te lijnen. Maar als je eindelijk een lastig gedeelte spijkert? Pure tevredenheid.

Het is een van die spellen waar je jezelf om 2 uur 'nog maar één meer probeert' vertelt. Als je old-school uitdaging graaft met een kant van charme, is dit een tijdcapsule die het openen waard is.