رویدادهای استادیوم در NES یکی از آن بازی های پیست و میدانی قدیمی است که به نظر می رسد سخت تر از آنچه به نظر می رسد. شما در حال چرخش ، پرش از موانع هستید و خود را به درون گودال شن و ماسه می ریزید - همه با آن سفتی کلاسیک NES. کنترل ها یک ثانیه طول می کشد تا عادت کند (در ابتدا Mashing Z و X برای دویدن احساس عجیب می کند) ، اما وقتی ریتم را پایین بیاورید ، به طرز عجیبی رضایت بخش است.

این جذابیت بازی اولیه ورزشی است که همه چیز اغراق آمیز است - پسر شما مانند او در ماه می چرخد و موانع نیز ممکن است دیواری باشد. دروغ نمی گویم ، رقابت هوش مصنوعی کمی تقلب می کند ، اما این فقط باعث می شود که یک پرش بلند و حتی شیرین تر باشد.

اگر وارد سایر بازی های ورزشی یکپارچهسازی با سیستمعامل شوید ، ممکن است همین خارش را خراش دهد. فقط وقتی انگشتان دست خود را از دکمه زدن به دکمه های خود گرفتار نکنید ، مرا سرزنش نکنید.