باشه ، پس Pyuu به Fuku! جاگوار یکی از آن بازی های عجیب و غریب GBA است که به نوعی باعث می شود پرتاب عینک برای مردم مانند یک ورزش المپیک باشد. شما به عنوان این شخص با یک سر جاگوار بازی می کنید (چرا که نه؟) چه کسی می تواند گونه های خود را پف کند تا در سطح سطح شناور شود - تا زمانی که عطسه کنید و عینک خود را مانند سلاح پرتابه راه اندازی کنید. به همان اندازه مسخره است که به نظر می رسد ، و من آن را دوست دارم.

سطح اول شما را به سمت این شهر نئون غرق می کند که در آن شما چترها را گزاف گویی می کنید ، شرورهای سبک Sentai را گول می زنید و جمع می کنید ... من حتی نمی دانم ، سوشی شناور؟ کنترل ها یک ثانیه طول می کشد تا کلیک کند-در ابتدا B برای باد کردن احساس ناخوشایند می کند-اما هنگامی که ریتم تکرار پف-sneeze را دریافت کنید ، به طرز عجیبی رضایت بخش است. همچنین ، موسیقی متن فیلم سیلی می زند. مانند ، ضرب و شتم chiptune خوب.

این یک شاهکار روایت عمیق نیست ، اما اگر وارد بازی هایی شوید که خود را جدی نگیرند و مکانیک داشته باشید ، در هیچ جای دیگری پیدا نخواهید کرد ، این یک انفجار است. فقط روزها مرا سرزنش نکنید وقتی "Pyuu to Fuku" را زیر نفس خود می زنید.