Pokémon Legend on the Game Boy Color احساس می کند که روی یک کارتریج گمشده در کمد کودکی خود می ایستد - به صورت ساده ، دلتنگی و به طرز عجیبی رضایت بخش است. شما در یک شهر پیکسل کوچک شروع می کنید ، استارت خود را انتخاب می کنید (من بدیهی است که با نوع آتش رفتم) و بلافاصله به چمن بلند پر از موجوداتی که به نظر می رسد در یک نوت بوک کتیبه شده اند ، پرتاب می شوم. این نبردها چیزهای کلاسیک مبتنی بر نوبت هستند ، اما چیز جذاب در مورد Sprites Janky وجود دارد و به نظر می رسد که تیم رقیب شما همیشه به نظر می رسد که یک Pokémon آزار دهنده را که فراموش کرده اید با آن مقابله کنید.

این عمیق ترین RPG در آنجا نیست ، اما اگر آن Pokémon Vibe را از دست بدهید ، همین کار درست می شود. همه خونریزی ها و شکوفه های موسیقی ، و نیمی از زمانی که در صفحه نمایش می گیرید ، سعی می کنید بفهمید که آیا این یک گونه جدید است یا فقط یک درخشش. تا زمانی که ورزشگاه سوم را شکست دادید ، یا قلاب می شوید یا به یاد می آورید که چرا به سوئیچ ارتقا یافته اید.