خوب ، بنابراین آقای Gono No Baken یکی از آن بازی های عجیب و غریب Game Boy است که به نوعی با شما می چسبد. در نگاه اول ، این فقط یک سیستم عامل پیکسل دیگر است - تا زمانی که متوجه شوید چقدر عجیب و غریب جذاب است. شما در اطراف این سطوح گرفتگی و رنگارنگ ، دشمنانی را که به نظر می رسند از رویای تب فرار کرده اند ، تند می زنید و این قدرتهای ریز و درشت را که به سختی حس می کنند ، می گیرید (چرا یک رول سوشی شناور به من پرش های اضافی می دهد؟).

موسیقی این بازی کلاسیک Game Boy Chiptune Crackle ، نوعی است که خواه آن را می خواهید یا نه ، به مغز شما فرو می رود. و بله ، این کار سختی است - برخی از پرش ها تا زمانی که شما از طرح های سطح یادآوری نکنید ، کاملاً ناعادلانه هستند. اما چیزی در مورد فیزیک پرشور و انیمیشن عجیب و غریب Sprint آقای Gono وجود دارد که باعث می شود تا یک نوع سرگرم کننده باشد.

اگر برای بازی های یکپارچهسازی با سیستمعامل مبهم که خودشان را جدی نمی گیرند ، یک نقطه نرم دارید ، این یک سفر است. فقط پسر بازی خود را در اتاق پرتاب نکنید وقتی که آن را برای دهمین بار از دست دادید.