Megamind در پیدایش یکی از آن سنگهای کوچک عجیب و غریب است که هرگز در روز عشق کافی به دست نیاورد. شما به عنوان این نبوغ بیگانه آبی بازی می کنید که اساساً ترکیبی بین یک ابرقهرمان و یک استاد پازل است - به نیروی بی رحمانه کمتر فکر کنید ، بیشتر دشمنان را با وسایل و تفکر سریع فراتر می زنند.

سطح اول شما را به سمت راست می اندازد: Dodging Laser Grids ، زمان بندی درست برای جلوگیری از گشت زنی های گشت زنی ، و فهمیدن اینکه کدام یک از سه توانایی شروع شما (من همیشه به دنبال Teleport می روم) در برابر هر دشمن بهترین کار را می کند. Sprites آن جذابیت های عجیب و غریب و رنگارنگ Sega را دارند و موسیقی آن موسیقی مصنوعی کلاسیک را پیدا کرده است که به نوعی باعث می شود همه چیز فوری تر شود.

این فقط مربوط به رفلکس نیست. برخی از اتاق ها شما را وادار به متوقف کردن و در واقع استراتژی می کنند - مانند طعمه دشمنان به تله یا استفاده از انرژی محدود خود با عاقلانه. سطوح بعدی با چیدمان های مانند پیچ و خم و کارفرمایانی که دکمه زدن دکمه را مجازات می کنند ، وحشیانه می شوند. اگر در بازی های یکپارچهسازی با سیستمعامل هستید که به اندازه مهارت صبر می کنند ، این یک انفجار است. فقط انتظار نداشته باشید که این کار به راحتی انجام شود.