مأموریت مارو یکی از آن سیستم عامل های Game Boy است که احساس یکپارچهسازی با سیستمعامل را کنترل می کند - کنترل های سخت ، هنر پیکسل ، و فقط مقدار مناسب "چرا این پرش اینقدر سخت است؟!" ناامیدی شما به عنوان مارو بازی می کنید ، یک شخص کوچک با یک بلستر و یک آرزوی مرگ ، در حالی که چیزهای عجیب و غریب عجیب سعی می کنند شما را به گودالها برسانند ، بین سکوهای شناور تند می زنند.

سطح اول شما را به سمت راست می اندازد: شما در حال پرش از سنبله ها ، اردک زدن به دشمنان پرواز هستید و زمان آن را برای آن چیزهای عجیب و غریب به سمت تخته می دانید. موسیقی این انرژی کلاسیک Bleep-Bloop را دریافت کرده است ، و پس زمینه ها در صورتی که نیم ثانیه از عجله دست بکشید (که این کار را نمی کنید) در واقع جزئیات جالب را در اختیار شما قرار می دهد.

این پیشگامانه نیست ، اما جامد است - مثل این که اگر کسی بهترین قسمت های اوایل مگا مرد و ماریو را به دست آورد ، آنها را با هم خرد کرد و آن را در جیب شما قرار داد. اگر روزهایی را که بازی ها دست شما را نگه نمی دارند از دست ندادید ، این یک زمان خوب است.