Kesamaru on Game Boy یکی از آن سنگهای عجیب و غریب کوچک است که به نوعی با شما می چسبد. اولین چیزی که شما متوجه می شوید هنر پیکسل تند و تیز است - رنگ های برنج ، اسپریت های ساده ، اما با این شخصیت عجیب و غریب جذاب. موسیقی آن انرژی کلاسیک Bleep-Bloop را به دست آورد ، نوعی که بعد از چند دقیقه در سر شما گیر می کند.

گیم پلی ترکیبی از سیستم عامل و معمایی است ، اما به روشی که انتظار دارید نیست. شما فقط روی دشمنان نمی پرید - شما بلوک ها را فشار می دهید ، تله ها را گول می زنید ، می دانید که چگونه موانع گذشته را بدست آورید که غیرممکن به نظر می رسد تا اینکه شما یک ترفند عجیب و غریب را که بازی به شما نمی گوید ، مشاهده کنید. در ابتدا ، من به همان گودال سنبله بارها و بارها می میرم ، اما پس از کلیک ، احساس رضایت بخش می شود.

این بسیار طولانی نیست ، اما در سطوح تنوع شگفت آور وجود دارد. برخی از آنها هرج و مرج خالص است ، برخی دیگر شما را متوقف می کنند و فکر می کنند. و بله ، این مشکل مدرسه قدیمی است-هیچ دستی در اینجا نیست. اگر یک نقطه نرم برای بازی های دوران Game Boy دارید ، این ارزش یک نمایشنامه را دارد.