مرد ، جان مددن فوتبال '92 در Genesis من را به عقب برگرداند - آن بازیکنان پیکسل پرشور ، نحوه شیب دوربین هنگام ورود شخصی به میدان باز. شما یک تیم را انتخاب می کنید (من همیشه به Bo Jackson به مهاجمان می رفتم) ، از آن منوی کلاسیک Playbook با یک نمایشنامه تماس بگیرید و ناگهان در ضخامت آن هستید. بازی در حال اجرا احساس سنگین می کند ، مثل اینکه شما در واقع برای حیاط می جنگید ، و مقابله با این بحران رضایت بخش است.

بدیهی است که بعداً مادینز جلا نیست ، اما چیز خام در مورد آن وجود دارد - هیچ برش فانتزی ، فقط شما و ساعت بازی. وقتی ماددن با "رونق!" بعد از یک ضربه بزرگ و آن حالت دو نفره؟ وقتی یک دوست روی نیمکت دارید ، هنوز هم نگه می دارد.

اگر بازی های ورزشی یکپارچهسازی با سیستمعامل را حفر کنید ، این یک جادوی اوایل دهه 90 است که در آن اولین بار احساس می شود.