Hoi Hoi: Gameboy Ban یکی از آن بازی هایی است که باعث می شود یکپارچهسازی با سیستمعامل یکپارچهسازی با سیستمعامل باشد-مانند کسی که از سال 1993 یک سبد بازی گمشده پسر واقعی را حفر کرده است. صفحه نمایش آن که به رنگ سبز مناسب نخود فرنگی است ، کنترل ها از آن روش دلتنگی سفت هستند و موسیقی متن فیلم Chiptune درست از طریق بلندگوهای کوچک وزوز می شود. شما اساساً بین سیستم عامل های شناور حرکت می کنید ، و این دشمنان عجیب و غریب عجیب و غریب را که در حلقه های قابل پیش بینی حرکت می کنند (کلاسیک) حرکت می دهید.

بار اول که بازی کردم ، مثل شش بار در سطح دوم درگذشت زیرا من فیزیک پرش را دست کم می گرفتم - به شما می رسد که شما باید به هر جهشی سخت انجام دهید. هرچند چیزی عجیب و غریب رضایت بخش است که چقدر ساده است. بدون آموزش ، بدون جعبه غارت ، فقط انرژی خالص "آن را کشف کنید یا دوباره امتحان کنید". اگر تا به حال خواسته اید که با یک پسر بازی ، به پشت سر هم بر روی زمین نشسته باشید ، این کار را انجام می دهد.

همچنین ، نیروهای قدرتمند به بهترین وجه با شکوه و بی نظیر بی معنی هستند. چرا جمع آوری یک همبرگر شناور به شما جهش مضاعف می دهد؟ چه کسی اهمیت می دهد این فقط کار می کند