Gameboy Wars Turbo یکی از آن سنگهای بازی Boy Boy است که به نوعی باعث می شود مخازن پیکسل کوچک مانند یک میدان نبرد حماسی احساس کنند. شما شروع به انتخاب جناح خود می کنید-من همیشه با ارتش سبز می رفتم ، هیچ ایده ای ندارم که چرا-و بعد آن را مستقیماً به هرج و مرج مبتنی بر شبکه می رساند. چند نوبت اول به اندازه کافی ساده است: واحدهای خود را حرکت دهید ، کارخانه ها را به دست بگیرید ، اگر احساس جسورانه دارید ، پیاده نظام دشمن را بچسبانید. اما پس از آن هوش مصنوعی شما را شروع می کند ، و ناگهان در حال تلاش برای نگه داشتن یک پل با هر آنچه از توپخانه شما باقی مانده است.

اسپریت ها بسیار مناسب و رضایت بخش هستند ، انفجارها فقط یک فلاش سریع پیکسل هستند و موسیقی به نوعی باعث می شود هر حرکتی فوری شود. این کشش کلاسیک "یک نوبت دیگر" است ، به خصوص وقتی که به آخرین مخزن خود می روید و به نوعی بازگردید. دروغ نمی گویم ، من فقط چند نبرد از دست داده ام که دست کم گرفتن اینکه چگونه می تواند هوش مصنوعی با مه جنگ روشن شود ، از دست داد.

اگر تا به حال ساعت ها در جنگ های پیش از این هدر داده اید ، این مانند سلف کوچک آن است. فقط از مأموریت های بعدی انتظار رحمت ندارید.